♥38 - Recenzja: "Mango, nie mów nikomu" - Wendy Mass

Hej kochani!
Po krótkiej przerwie powracam wraz z nową recenzją książki "Mango, nie mów nikomu" autorstwa Wendy Mass.
Tytuł ten wpadł w moje ręcę zupełnie przez przypadek, kiedy szukałam w księgarni jakichś książek idealnych na wakacje. Wtedy zauważyłam ją. Po opisie z tyłu okładki, pomyślałam że jakaś opowieść o trzynastolatce i jakże różowym i cudnym życiu nie zaszkodzi, tym bardziej że przecież o to mi chodziło.

Jestem Mia. Mam 13 lat. Mam niesamowitego kota o imieniu Mango… A wiecie dlaczego mango? I właśnie tu zaczyna się pewien kłopot. Mango – bo jego mruczenie ma barwę tego owocu… A liczba cztery ma kolor czerwony. To się stało pewnego dnia, kiedy zmarł mój ukochany dziadek. Litery i liczby zaczęłam widzieć jako kolory. Jestem nieco przerażona, tym bardziej że zaczął się rok szkolny, z matmy mam już dwie jedynki i nie mam ochoty być jeszcze szkolnym dziwadłem. Wiesz tylko Ty, Mango. I nie mów nikomu. 

 Jak się okazało, nic bardziej mylnego.
Mia, główna bohaterka lektury, okazała się być niezwykłą i trochę różniącą się od rówieśników dziewczyną, która wcale nie prowadziła łatwego życia.
Wszystko to przez kolory których dostrzegała zdecydowanie za dużo. Widziała je na każdym kroku - rysując, czytając, czy nawet słysząc wypowiadane przez kogoś słowo.
Mii kompletnie to nie przeszkadzało. Bardzo lubiła swoje nad wyraz kolorowe życie i nie zamierzała go zmieniać. Do czasu, gdy kolory zaczęły ją rozpraszać, przeszkadzając jej w nauce. Wtedy skrywana przez nią przez trzynaście lat tajemnica wyszła na jaw. Co dalej wydarzy się w życiu Mii? Czy nadal będzie ono takie kolorowe?

Jeżeli chodzi o główną bohaterkę - czasami jej odmienność i inne spojrzenie na świat może trochę irytować, ale ogólnie wydaje się być miłą i sympatyczną dziewczyną.
W jej niezwykle otwartej, śmiałej i pozytywnie nastawionej do życia osobie kryje się również cień wrażliwości. Ogólnie nawet ją polubiłam i myślę, że jej charakter będzie pasował wielu osobom.
Drugą wartą uwagi osobą jest Roger - kolega z klasy Mii. Przyznam, że na początku było mi go trochę żal, bo wydawał się być bardzo koleżeński i sympatyczny, a Mia postanowiła go ignorować, skupiając się wyłącznie na sobie i swoich dolegliwościach. Na szczęście, później ich relacja się polepszyła ;)
Podsumowując, książka była lekka, ale zarazem ciekawa. Działo się w niej dużo rzeczy i to nie zawsze pozytywnych, czasem wręcz nieprzyjemnych. Mogę więc śmiało ją polecić.

Moja ocena: 7/10

~Avellime